Hoe ben je ontwerper geworden?
Harcourt: 'Ik woonde vlak bij High Wycombe, in die tijd hét centrum van de meubelindustrie in het Verenigd Koninkrijk. Omdat ik niet was toegelaten tot de Grammar School, ging ik naar de Technical School. Daar werd veel aandacht besteed aan meubels, waardoor ik op mijn vijftiende al mijn eerste stoel maakte! Na de Art School werd ik toegelaten tot het Royal College of Art, en bij mijn afstuderen in 1960 won ik een zilveren medaille en een belangrijke beurs voor een studiereis naar de VS. Toen ik thuis kwam, lag er een brief van Artifort. Ze hadden de stoel gezien waarvoor ik een zilveren medaille had gekregen en vroegen of ik een paar creaties voor hen wilde maken.'

Had je toen al eens van Artifort gehoord?
Harcourt: 'Ik had nog nooit van Artifort gehoord en het kwam dan ook als een grote verrassing. Maar ik vond het meteen een mooie gelegenheid om kennis te maken en meer over ze te weten te komen. Op mijn opleiding had ik geleerd dat opdrachtgevers me zouden briefen over wat ze wilden dat ik zou maken. Toen ik Harry Wagemans voor het eerst sprak, zei hij dat er geen briefing was en dat ik als ontwerper hem maar moest zeggen wat er gemaakt moest worden. Dat was wel even wennen. Het was een hele uitdaging om zonder concrete opdracht aan de slag te gaan en iets nieuws te bedenken. Ze hadden al ontwerpen van Kho Liang Ie en Pierre Paulin geproduceerd, dus de druk om met iets vernieuwends te komen was enorm.'